Karin Polman
DirecteurFlorius
Een praatje over het weer
Afgelopen september. De Finance Run. Het eerste woord dat mij al mijmerend te binnen schiet, is ‘warmte’. Het was een supergezellige dag, als een ‘warm bad’ met al die collega’s en branchegenoten. Maar ook qua temperatuur was het ‘hot hot hot’. Zeker voor september. Gelukkig verliep alles goed en was het de sportieve, collegiale ‘warmte’ die de boventoon voerde.
Dat zo’n evenement zo voorspoedig verloopt, is tegenwoordig geen zekerheid meer. Onlangs nog konden de laatste groepen bij de Dam tot Dam loop niet starten vanwege te hoge temperaturen. En dit voorjaar in Leiden ging het ook mis: halverwege werd zowel de halve als de hele marathon gestaakt. Deelnemers van de 10K konden meteen weer naar huis. Dit gaan we waarschijnlijk vaker meemaken. Niet alleen Centraal-Europa heeft meer kans op ‘zeldzaam’ weer, ook in het noorden kunnen we niet meer vertrouwen op de seizoenen.
Koelte-ongelijkheid
Daarmee is een praatje over het weer tegenwoordig niet meer zo onschuldig als het lijkt. Want met de warmte van de afgelopen tijd kwamen nieuwe crises, zoals ‘koelte-ongelijkheid’. Een relatief nieuw verschijnsel dat zich voordoet in vaak armere wijken, waar mensen lijden onder de hitte. Veel stenen, weinig schaduw, geen mogelijkheid om een koele kamer te kiezen en geen geld voor verduurzaming of airco.
Donderwolken boven je hoofd
Dat soort berichten raakt me. Ik vind het onze maatschappelijke verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat mensen niet alleen een dak boven hun hoofd hebben, maar zich ook veilig en prettig voelen in hun leefomgeving. Dat gaat niet goed met donderwolken boven je hoofd of in een snikhete kamer. Natuurlijk kunnen we daar oplossingen voor bedenken: koelteglas, beplanting als isolatie, minder stenen meer groen. Er zijn genoeg bedrijven die hierop inspelen. Maar het is dweilen met de kraan open als je de oorzaak, klimaatverandering, niet aanpakt. En daarin laten we als sector nog wel wat liggen. Het hogere doel mag soms best wat ambitieuzer. Meer klimaatneutraal, meer strategisch. In dat verband vind ik de uitspraak van Onno Dwars, CEO van Ballast Nedam Development, heel inspirerend: “Elk gebouw is een milieudelict.” Kijk, dan neem je als bouwbedrijf verantwoordelijkheid voor wat je doet. En wie verantwoordelijkheid neemt, kan daarnaar handelen. Andere materialen gebruiken, compenseren, afspraken maken, noem maar op.
Warmlopen
Ja, we zijn een klein land. Je kunt je soms afvragen wat voor druppel op de gloeiende plaat we zijn. Niet iedereen ‘loopt warm’ voor een voortrekkersrol of ‘het goede voorbeeld geven’. Maar door verantwoordelijkheid te nemen en daarnaar te handelen, dragen we óók bij aan zaken waar we direct profijt van hebben. De luchtkwaliteit bijvoorbeeld. Wie wel eens in Azië geweest is, weet wat ik bedoel. En veel groen kan maar zo de temperatuur van een huis, een straat of zelfs een wijk een paar graden omlaag brengen.
Het ís een footprint
Een klein land zijn, ontslaat niemand van het nemen van verantwoordelijkheid. Hoe klein je footprint ook is, het ís een footprint. Als je openstaat om mee te denken en je houdt het verhaal bij jezelf, ga je gewoon vaak anders het gesprek in. Dat hoeft niet – zoals Onno – direct met een gestrekt been, maar een beetje reflectie kan geen kwaad. Zo wordt een praatje over het weer dan misschien wel opeens een inspirerend gesprek. En die inspiratie kunnen we goed gebruiken. Zeker als het om ons klimaat gaat.
Karin Polman -
