Wilma de Bruijn
General ManagerEurapco
We kunnen veel meer dan we denken
Elke crisis is ook een kans. De coronacrisis bevestigde me opnieuw de waarheid van deze Chinese wijsheid. De gevolgen van Covid-19 klopten maar liefst driemaal persoonlijk aan m’n deur. Eenmaal verraste het mij, evenals vrijwel iedereen in de wereld, met de onverwachte aanslag op de gezondheid van miljoenen mensen wereldwijd en het vrijwel tot stilstand komen van de gehele wereldeconomie. De tweede keer had ik de schrik van mijn leven na een ongelukkige val van de trap. Iedereen die me een beetje kent weet dat je met veel operaties aan je knie altijd driedubbel alert bent om je been te beschermen. De derde keer als general manager van Eurapco, dat als internationaal opererende organisatie zichzelf volledig opnieuw moest uitvinden om zonder reizen en fysiek contact toch in echte verbinding te blijven met alle stakeholders binnen en buiten Europa.
Veerkracht
De impact van Covid-19 op alles en iedereen is enorm. Als ik er iets van heb geleerd, dan is het wel een versterkt inzicht dat we als mens over een enorme creatiekracht beschikken. We kunnen veel meer dan we denken. De meest gebruikelijke manier dat we onze kracht weggeven is door te denken dat we niet over die kracht beschikken. Als je maar in jezelf gelooft. Dan kun je het onmogelijke mogelijk maken.
Je kunt je wellicht mijn angst voorstellen om mijn been te verliezen, om niet meer te kunnen lopen. Als je dan vanwege social distancing ervoor kiest om niet met de lift te gaan, maar met de trap en dan door een ongelukkig zittend mondkapje onverwacht een smak maakt waarbij niet alleen je schouder uit de kom raakt, maar je direct voelt dat het flink mis is met je kwetsbare been, dan ga je even door de hel. Met dat zwaargewonde been kon ik fysiek even niets meer. Dwars door deze pijnlijke en emotionele toestand heen, wist ik helder te blijven. Natuurlijk speelden er duizend en een gedachtes door me heen. Hoe moet dat nu verder? Wat betekent dit? Zou mijn been ooit weer stabiel kunnen worden? Maar voorbij alle deze gedachtes, wist ik het hoofd koel te houden. Hoe moeilijk de situatie waarin we verkeren ook is, het is belangrijk om onze veerkracht aan te boren. Om vooruit te blijven kijken. Er is altijd een weg. Om die te vinden zal je vaak moeten omdenken. Als we altijd blijven doen en denken, zoals we dat altijd hebben gedaan, zullen we die nieuwe wegen met de uitdagingen in de 21e eeuw niet vinden.
Intuïtief leiderschap
Op de grond liggend met overal pijn, wist ik vanbinnen zeker dat ik eerst thuis moest zien te komen. Beter thuis dan in een ziekenhuis zonder expertise over de complexe situatie van mijn been. Van huis uit ben ik professioneel begeleid door een specialist met de beste kennis van zaken. Een week later lag ik in een gespecialiseerd ziekenhuis in St. Moritz. Maar ook dan moet je dicht bij jezelf blijven. Protocollen zijn belangrijk, maar niet feilloos. Als je zelf niet alert blijft op je eigen lichaam, dan kunnen er kwalijke dingen gebeuren. Zo werd ik na een operatie wakker met een onbestemd gevoel vanbinnen. Ik voelde dat er iets goed mis was met de wond. Het protocol stond de arts niet toe om het verband er al zo snel af te halen. Ik heb er bij de verpleegkundige op aangedrongen het verband er toch af te halen en snel werd duidelijk dat er sprake was van een kwalijke bloeding. Die kon toen snel worden verholpen. Opnieuw heb ik de kracht ervaren van mijn intuïtie, van het ‘directe weten’ binnen mezelf. In onze maatschappij hebben we terecht eerbied en respect voor onze grote denkers, maar het wordt ook tijd om de ‘grote voelers’ van deze tijd te waarderen. Als hoofd, hart en handen coherent met elkaar zijn, dan zijn we tot bijna alles in staat. Dat noem ik intuïtief leiderschap.
Van rups tot vlinder
Covid-19 heeft ook Eurapco in een versneld proces van transformatie gebracht. In korte tijd is mijn team erin geslaagd om ‘business-as-usual’ om te zetten in ‘business-as-it-could-be’. Ben zo trots op alle mensen! We moesten leren opnieuw met elkaar te verbinden. Onze opleidingen zijn gedigitaliseerd, met behoud van de ‘warmte’, de ‘energie’ en ‘verrassingseffecten’ die in de gebruikelijke digitale wereld zo vaak ontbreken. Ik wilde niet alleen digitaal gaan. Het ‘menselijke’ en de ‘echtheid’ van contacten moest blijven behouden. Dat is gelukt. Door het creatieve denken en doen van een toegewijd team. Iedereen in het team heeft zijn of haar eigen talenten en inzichten ingezet. Iedereen vormde een puzzelstukje van de totale oplossing.
Voorbij het ego
De pijn van de coronacrisis, zowel persoonlijk als zakelijk, heeft me opnieuw de kracht van het menselijk potentieel laten ervaren. Als we maar geloven in onze eigen kracht, en bereid zijn om, voorbij het ego, met elkaar samen te werken. Hoe onzeker of ingewikkeld de situatie ook is, we zijn tot veel in staat. Wat dat betreft kunnen we zijn zoals het stromend water van een bergbeekje. In de stroming weet het altijd krachtig en flexibel een nieuwe weg te vinden. Bij blokkades zoekt het een weg eromheen. Corona heeft wat mij betreft het begin van een nieuwe tijd geopend. Een tijd waarin iedereen wordt uitgenodigd om te bouwen aan vernieuwing van de economie. Menselijk, duurzaam en ethisch. Het is tijd om samen nieuwe wegen te ontdekken. Evenals de schrijver van onderstaande autobiografie in vijf hoofdstukken, wens ik jou die nieuwe weg van harte toe!
--
Indien je vragen en/of opmerkingen hebt over mijn blog, aarzel dan niet om deze met me te delen. Je kunt me bereiken per email: wilma.de.bruijn@eurapco.com
Autobiografie in vijf hoofdstukken
1
Ik loop door een straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik val erin.
Ik ben verloren… ik ben radeloos.
Het is mijn schuld niet.
Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.
2
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik doe alsof ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.
Maar het is mijn schuld niet.
Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.
3
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik zie dat het er is.
Ik val er weer in… het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn schuld.
Ik kom er direct uit.
4
Ik loop in dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik loop eromheen.
5
Ik loop door een andere straat.
Bron: Nelson, P., geciteerd in Charles L.Whithfield,M.D., Healing The Child Within , FL Health Communications,
Orlando 1989
Wilma de Bruijn -
