Bert Rorije
Bert Rorije
Waarom de Zuidas Extinction Rebellion maar beter serieus kan nemen
De media deden gretig verslag van al die geïrriteerde reacties van mensen die door de demonstraties van Extinction Rebellion van afgelopen dagen te laat op hun werk dreigden te komen. Nee natuurlijk, dat waren jullie niet bij, dat weet ik heus wel. Jullie behoren niet voor niets tot de voorhoede van de financiële wereld. En beseffen dus als geen ander wat er nu allemaal op ons afkomt, welke rampen we de komende tijd nog kunnen verwachten en dus hoe belangrijk die demonstraties zijn. Jullie weten dat het hoog tijd is dat dit land wakker wordt geschud en de bevolking gemobiliseerd. Omdat we ons inmiddels realiseren dat we van onze overheid geen visie of daadkracht meer hoeven te verwachten. Er in dit land schijnbaar pas echt iets gaat schuiven als de druk van onderaf flink wordt opgevoerd, wanneer de samenleving een duidelijk en niet mis te verstaan signaal afgeeft, als burgers in het stemhokje laten weten dat ze genoeg hebben van het pappen en nathouden van deze regering, die de indruk geeft slechts te luisteren naar de lobbyisten van multinationals. Terwijl er nu rigoureuze stappen gezet moeten worden. Voor het te laat is.
Of is het misschien al te laat? Zijn er inmiddels processen in gang gezet die niet meer te stoppen zijn? En kunnen we door ons gedrag en onze manier van leven en werken nu fors aan te passen, alleen de schade nog enigszins binnen de perken houden?
Ik zag jullie trouwens niet. Hier en daar stonden wat mensen voor de ramen van al die kantoren, maar dat was te ver weg om te kunnen zien wie dat waren. Er stonden ook geen mensen buiten op de stoep. Er was echt helemaal niemand van jullie om deze actievoerders aan te moedigden. Er werd niet geklapt, zoals dat eerder wel gebeurde voor de zorgmedewerkers. Terwijl de paralellen tussen beiden best wel groot zijn: een kleine groep die zich bekommert voor het welzijn en welbevinden van ons allemaal en daar ook risico’s voor neemt. Maar laten we wel wezen, dat geklapt voor al die uitgeputte verpleegkundigen stelde uiteindelijk ook niet zoveel voor. Zelfs een kleine salarisverhoging om dit onmisbare beroep wat aantrekkelijker te maken, zat er niet in.
Ik begrijp nu ik erover nadenk, eigenlijk best wel waarom ik jullie niet zag. Jullie wilden wel, maar hadden simpelweg geen tijd voor wat aanmoediging. Druk als jullie waren met al die desinvesteringen in de fossiele industrie, het aanpassen van die enorme hoeveelheid polisvoorwaarden van water-, brand- en stormschadeverzekeringen; en het opzeggen van de lopende kredieten aan bedrijven die onze aarde blijven opwarmen, vergiftigen en uitputten, en daarmee verantwoordelijk zijn voor het massale uitsterven van planten- en dieren en die hun arbeiders voor een hongerloontje aan de andere kant van de wereld het vuile werk laten opknappen. Wat jullie doen valt weliswaar minder op dan zo’n luidruchtige, creatieve en vrolijke demonstratie, maar is minstens zo belangrijk. Aan de andere kant krijgen jullie natuurlijk wel een riant salaris voor dit werk en offeren de boodschappers van Extinction Rebellion hier hun vrije tijd voor op. En niet alleen voor de demonstraties zelf, maar ook voor alle voorbereidingen, nabeschouwingen en cursussen die bij een ordentelijke en geweldloze demonstratie van burgerlijke ongehoorzaamheid horen, want het lijkt weliswaar een ongeorganiseerde bende maar schijn bedriegt hier.
En in tegenstelling tot wat de meeste media ons willen doen geloven zijn deze boodschappers geen activisten. Dan doe je ze echt tekort. Het zijn hardwerkende leraren, artsen, ict’ers, bakkers, wetenschappers, verpleegkundigen, timmerlieden, bibliothecarissen en loodgieters. Gewone bezorgde burgers zoals jij en ik die de klimaatontwrichting op de agenda willen krijgen voor het te laat is en daar – net zoals in Frankrijk al eerder gebeurde – een burgerberaad voor willen opzetten. Omdat de politiek veel te traag reageert op de kolossale en razendsnelle veranderingen die nu plaatsvinden.
Oftewel deze boodschappers stonden er niet voor zichzelf, maar voor ons allemaal en dus ook voor jullie. Extinction Rebellion is de boodschapper en aanjager en jullie – ik heb het al eerder gezegd – hebben de sleutel in handen om deze noodzakelijke verandering te realiseren. Omdat geld nog steeds door velen als argument wordt gebruikt om nog maar even niets te hoeven doen. Als jullie als conservatief bekendstaande branche overstag gaan, gaan andere sectoren met jullie mee. Daar durf ik vergif op in te nemen.
En daarnaast: realiseer je dat voorop lopen zoveel profijtelijker is dan in de bezemwagen te belanden. Dus wat let jullie?
Bert Rorije ontwikkelt in co-creatie met ondernemers betekenisvolle bedrijven zoals Schluss, Manifesto, Over Rood, Wunderbar en Scale of Significance.
Bert Rorije - Alles uit mensen halen. Alles uit organisaties halen.
