Actie voor een duurzamere wereld - too big to fail
Afgelopen zaterdag ben ik voor het eerst naar een A12-demonstratie in Den Haag gegaan. De eerste keer, met de afspraak naar het thuisfront: Geen deelname aan de blokkade, wel supportdemo, dus geen arrestatie.
En om meteen met de conclusie te beginnen: wat ben ik achteraf blij (alhoewel dat in deze setting een wat misplaatst woord is) dat ik ben gegaan. Samen met duizenden anderen duidelijk proberen te maken waarom we hier waren: Letterlijk stoppen van het verkeer in het hart van bestuurlijk Nederland. Dus daar, waar jaarlijks gekozen wordt om 30 miljard euro (!) aan fossiele subsidies te besteden. Een astronomisch bedrag waarmee we concreet blijven meewerken aan de te grote opwarming van de aarde. Heel, heel veel geld wat dus ieder jaar niet beschikbaar is voor andere doelen: Openbaar vervoer, scholing, landbouw, huisvesting, de zorg: noem maar op.
Als je dit echt tot je door laat dringen, dan kun je toch eigenlijk niet anders dan concreet in beweging, in actie komen. En wat je dan gaat doen, dat verschilt per persoon. Laat ik gewoon bij mezelf blijven: Ik heb het tot me door laten dringen, ik kan op deze manier in actie komen en heb dus besloten om dit zaterdag op deze manier te doen.
En het was zeker een ervaring. Te ervaren hoe 6.000 mensen hun betrokkenheid met onze wereld op deze manier laten zien. Te ervaren dat als je echt geweldloosheid, eerlijkheid, duidelijkheid en vastberadenheid uitstraalt, de mensen die tegenover je staan hier ook zoveel mogelijk zorgvuldig op reageren. Te ervaren dat er zo’n diverse groep mensen is, zo’n afspiegeling van onze samenleving, dat je weet en voelt: de noodzakelijkheid van dit soort acties is gelukkig al duidelijk voor heel veel mensen. Te ervaren dat zowel de blokkeerders als de supporters zo vastberaden zijn, dat je nu al weet dat de volgende demonstratie weer minimaal dubbel zo groot zal zijn. En nog groter, en nog groter…. Om met een bekende term van mijn vakgebied te spreken ‘Too big to fail’! En dat dit soort acties echt helpen om de besluitvorming over fossiele subsidies in Den Haag te versnellen.
Na afloop kwam de oproep aan iedereen: neem allemaal volgende keer minimaal één persoon mee, om zeker te zijn van iedere keer weer die verdubbeling. Wat dan zijn er volgende keer 12.000 mensen, daarna 24.000, dan 48.000, dan 96.000, dan 192.000…en je mag zelf verder tellen. Wat vorig jaar september begin met 30 mensen die vooral geïrriteerd uitgelachen werden, begint nu een serieus politiek hoofdpijndossier te worden, wat niet meer op de lange baan kan worden geschoven.
Voor mij is één van de mensen voor wie die de noodzaak en de kracht van dit soort vastberaden geweldloze acties zo duidelijk waren Mahatma Gandhi. En die heeft dit ook vaak heel helder beschreven, zoals bijvoorbeeld hier:
“Eerst negeren ze je,
Dan lachen zo om je,
Dan vechten ze tegen je
En dan win je”
Dus kom je ook mee volgende keer? Jazeker, je kunt uitgelachen worden, je kunt genegeerd worden en er kan ook tegen je gevochten worden. Maar als jij ook komt (en wie neem jij mee?!), vastberaden, geweldloos en wetend dat je komt voor misschien wel één van de belangrijkste zaken op dit moment je inzet, dan is de uitkomst 100% zeker: jij wint, wij winnen, iedereen wint, want de wereld wint. Gelukkig maar, want een positieve toekomst van ons klimaat is ‘too big to fail’
Hubrien Meijaard - Wat is mooier dan werken als en samenwerken met gepassioneerde en gedreven collega's ?! Mensen die wensen en uitgangspunten van de klant centraal stellen door een niveau dieper te gaan. Onvervulde wensen, familierelaties, denkprocessen, het wezen van geld, emoties: allemaal belangrijk voor de manier waarop financiële beslissingen worden genomen en daarom de basis van ieder advies. De nieuwe financiële wereld staat voor mij voor verruiming, denken in mogelijkheden, inspiratie en aanzetten tot inzichten die leiden tot zoektochten en duurzame oplossingen.