Ozewald Wanrooij
Facilitator werkgeluk | Ambassadeur Rendement van Geluk | Inspirator | SprekerRendement van Geluk
Veranderen, waarom ik?
Het is een turbulente tijd waarin het woord verandering voortdurend genoemd wordt. Na decennia van groei ervaren we nu een periode van stagnatie, iets waarop onze huidige maatschappij niet is ingericht.
Sinds de industriële revolutie, die eind 18e eeuw in Engeland is begonnen en in het begin van de 19e eeuw ook de rest van Europa bereikte, is alles op groei gericht. Er is een manier van denken ontstaan waarbij het doel is om zoveel mogelijk te produceren tegen zo laag mogelijke kosten. Dit heeft de levensstandaard die wij vandaag de dag als normaal ervaren mogelijk gemaakt.
Samen met de ontwikkeling van de industrie heeft ons financiële systeem zich ontwikkeld. Een systeem dat gebaseerd is op economische groei. Een aandelenmarkt waarin alleen de bedrijven met de beste winstcijfers tellen. Investeren in een bedrijf zonder groei of winstoogmerk is dan ook oninteressant.
Ook overheden houden in hun begrotingen rekening met groeiverwachtingen op termijn. Om die reden is een begrotingstekort dat binnen de drie procent blijft al een reden voor een feestje. Uitgaande van een continue economische groei maakt dat het hebben van een staatsschuld niet zo’n probleem is. Zodra de economische groei weer wat aantrekt kunnen we hier gewoon weer op gaan inlopen.
Is het eigenlijk wel reëel om uit te blijven gaan van de economische groei die we tot nu toe altijd gewend waren? Zou er ook een mogelijkheid bestaan dat er een einde komt aan het industriële denken zoals wij dit kennen. Zou er een moment kunnen komen waarop we stoppen met logisch denken en ons uitsluitend richten op het creëren van economische groei?
Soms vraag ik mij wel eens af of dit moment al niet geweest is. Vorig jaar heb ik voor Vaderdag een nieuwe scheerhouder en enkele losse scheermesjes van mijn zoon gekregen. Inmiddels is het moment gekomen dat ik voor het eerst wat nieuwe mesjes nodig heb. Een schijnbaar eenvoudige behoefte. Toch gaat de invulling van deze behoefte met een aanzienlijke hoeveelheid keuzes gepaard. Keuzes die inmiddels al zo vanzelfsprekend zijn geworden dat ik mij het al niet eens meer realiseer.
De eerste keuze begint bij het bepalen van de winkel waar ik de mesjes wil kopen. Bij ons in het dorp zijn er twee mogelijkheden, namelijk bij de supermarkt of bij de drogist. Aangezien ik nog wat andere boodschappen moet doen besluit ik naar de supermarkt te gaan. Gezien de afstand kan ik lopen, op de fiets of met de auto. Omdat ik niet met een volle tas wil gaan lopen heb ik de keuze tussen de auto en de fiets waarbij het weer uiteindelijk de doorslag geeft om de auto te nemen. Na bij de supermarkt te zijn aangekomen vervolg ik mijn selectieprocedure. Allereerst maak ik een afweging of ik een wagen of een mandje nodig heb. Dit wordt een mandje omdat ik mij hiermee sneller door de winkel kan begeven. Ik bepaal mijn route om zo snel mogelijk bij de gang van de persoonlijke verzorging te komen. Hier aangekomen laat ik alle tandpasta, deodorant, maandverband en shampoo links liggen en baan mij een weg langs ander winkelend publiek om uiteindelijk bij een wand met de scheermesjes uit te komen.
Ik start door direct een selectie te maken van het juiste merk waardoor er zo’n 70% afvalt. Uit de overige 30% zoek ik de mesjes van het type Fusion aangezien dit overeenkomt met het type houder dat ik heb. Hierdoor kan ik de mesjes van het type Contour, MR, Mach 3, en Sensor links laten liggen. Ik hoef nu alleen nog een keuze te maken uit de mesjes met de namen Fusion, Fusion Power, Fusion ProGlide, Fusion ProGlide Power. Aangezien ik geen andere behoefte heb dan me te scheren met de mesjes maak ik een selectie op basis van prijs waardoor de keuze op de mesjes van het type Fusion uit komt. Vervolgens heb ik de keuze tussen een pak van 4, 8, 16 en 32 mesjes, waarbij mijn gevoel zegt dat 8 voorlopig voldoende moet zijn. Uiteindelijk bij de kassa aangekomen besluit ik met mijn pinpas te betalen en gezien de hoogte van het bedrag dat het ook zinvol is mijn bonuskaart te trekken.
Ik ben blij dat ik mijzelf tot een van de intelligente soorten op aarde mag rekenen waardoor ik in staat ben deze procedure te doorlopen omdat ik anders toch maar mooi met een baard zou blijven zitten.
Het is maar goed dat ik niet stil hoef te staan bij de wijze waarop dit scheermesje uiteindelijk in de winkel terecht is gekomen, welk onderzoek en productieproces eraan vooraf is gegaan, gekozen is welke marketingstrategie gebruikt gaat worden om het onderscheid tussen dit product en andere producten kenbaar te maken, om uiteindelijk een distributieproces te doorlopen en in mijn supermarkt te belanden.
Wanneer ik mijzelf de vraag stel of dit echt nodig is om mij een gelukkig leven te geven dan hoef ik hier niet lang over na te denken. Vanzelfsprekend willen fabrikanten mij anders doen geloven. Hoe belangrijk het is om de vrijheid te hebben om te kiezen voor producten waarmee ik mij kan identificeren. Producten die mijn identiteit versterken zodat ik mij kan onderscheiden van of vereenzelvigen met mijn buurman, collega’s en vrienden.
De gevolgen die ontstaan op het moment dat wij ons realiseren wat de omvang van onze investeringen is om het huidige, op economische groei gerichte, stelsel staande te houden zullen enorm zijn. Stel je voor dat we ons alleen maar bezig zouden houden met die zaken die daadwerkelijk bijdragen aan een gelukkig leven. Wat zou dat betekenen voor de prijs van producten? Wat zou dat betekenen voor de energie die we nu besteden aan het maken van producten die niet echt bijdragen aan ons geluk. Wat zou dat betekenen voor onze vrije tijd?
Helaas is het niet zo eenvoudig om afscheid te nemen van een denken dat ons heeft gevormd en waarvan de belangen zo groot zijn. Onze staatschuld laat zien dat we inmiddels een aardig voorschotje hebben genomen op onze ‘toekomstige groei’. Inflatie en renteverplichtingen zorgen ervoor dat we niet stil kunnen blijven staan en wel moeten groeien.
Voor het behoud van het huidige economische stelsel is het essentieel dat er vertrouwen blijft in het huidige financiële systeem. Reden waarom de Europese landen een noodfonds (European Financial Stability Facility) hebben opgericht van € 266 mrd. Geld dat ik of in ieder geval mijn (klein)kinderen in de toekomst moeten terugbetalen wanneer het fonds aangesproken wordt.
Dit komt bovenop de reeds bestaande staatsschuld van € 400 mrd hetgeen neerkomt op een schuld van € 24.631 per inwoner of op € 49.262 per werkzame inwoner.
Inmiddels hebben we diverse tekenen gekregen dat het huidige systeem niet meer functioneert. Wanneer je dit zou vergelijken met het olielampje van de auto dan is deze al diverse keren gaan branden. Er worden op dit moment enorme bedragen geïnvesteerd om het probleem met het lampje op te lossen. In de oplossingen zie ik helaas niets meer dan een pleister dat over het lampje wordt geplakt. Het lampje wordt aan het oog onttrokken maar het probleem is niet weg. Zonder structurele ingrepen zal het slechts een kwestie van tijd zijn dat de motor komt stil te vallen.
Inmiddels zie ik veel initiatieven die erop gericht zijn om te veranderen. Voor het realiseren van echte veranderingen zal eerst afscheid genomen moeten worden van het huidige traditionele denken. De durf om de belangen van alle stakeholders ondergeschikt te maken aan het algemeen belang. De focus moet niet langer liggen op de groei van onze welvaart maar veel meer op de groei van ons welzijn.
Het is het verschil tussen de ongeremde jacht op steeds meer en wat voldoende is voor een gelukkig leven.
Ik geloof dat wanneer jij vrij van je eigen belang durft te denken er nieuwe ideeën zullen ontstaan die een nieuwe revolutie zullen veroorzaken. Een revolutie die dit keer in Nederland is ontstaan en waaraan jij hebt bijgedragen.
Ozewald Wanrooij
Ozewald Wanrooij - Ik heb het mooiste beroep dat er bestaat. Er is namelijk niets waar ik gelukkiger van word dan bedrijven en organisaties, die het persoonlijke geluk van hun medewerkers aan het hart gaat, te faciliteren. Toen ik mij jaren geleden begon te verdiepen in geluk was het voor mij maar een vaag en weinig tastbaar begrip. Als geboren en getogen Tukker en met een achtergrond in financiën is het fijn wanneer zaken duidelijk en concreet zijn. Dan kan ik er wat mee. Dit was voor mijn compagnon en vriend, Leon Brummelhuis, en mij de reden om in 2009 ons onderzoek te starten naar het concretiseren en meetbaar maken van geluk. Ik had me nooit gerealiseerd dat er al zoveel wetenschappelijk onderzoek naar geluk gedaan is en dat geluk niet alleen in privé maar ook op het zakelijke vlak zoveel impact heeft. Al ons onderzoek in combinatie met al onze ervaringen in de praktijk hebben geresulteerd in de ontwikkeling van het Rendement van Geluk Programma. Hierin kunnen we het geluk van zowel de individuele medewerker als voor hele organisaties meten en monitoren. Dit vanuit onze overtuiging dat met het juiste inzicht keuzes meer weloverwogen gemaakt worden en mensen hierdoor eerder hun verantwoordelijkheden kunnen en willen dragen. Ik kan vele dagen vullen met vertellen over al ons onderzoek, onze bevindingen, de inhoud van ons programma, alle voordelen van gelukkige medewerkers en de valkuilen die wij zijn tegengekomen. Er zijn zoveel praktische tips die anderen met ons gedeeld hebben en die we op basis van onze eigen ervaring met je kunnen delen. Maar ik heb begrepen dat dit niet de geschikte plek is om dat te doen. Dus ben je manager, HR-specialist of anderszins geïnteresseerd in wat het Rendement van Geluk Programma voor jouw organisatie kan betekenen en lijkt het je leuk om eens een kop koffie met mij te drinken, neem dan vooral contact met mij op.
