De politiek commissaris en de financiële sector
In de blogpost ‘Bankieren in de Matrix?‘ leg ik een relatie tussen de film en de dagelijkse realiteit binnen banken. Voortbordurend op de link tussen filmische verbeelding en duiding van ‘in control’ zijn binnen de financiële sector deze keer een vergelijking tussen de oude, communistische Sovjet Unie en de dagelijkse praktijk in ons bankwezen.
In diverse films waarin communistisch Rusland en het Rode Leger centraal staan, komt het personage van de politiek officier of commissaris voor. Denk hierbij aan films als ‘Enemy at the gates‘ en ‘The hunt for Red October‘. Het Rode Leger was zodanig georganiseerd dat er behalve een militaire leiding ook een politieke leiding aanwezig was. Naast iedere bevelhebber van een legergroep of regiment stond een politiek commissaris. Deze diende ervoor te zorgen dat de soldaten en officieren communistisch geschoold zouden worden.
De proces- of businesscontroller laat zich vergelijken met deze politiek commissaris, althans op de manier zoals er volgens mij bij veel banken invulling aan deze functies wordt gegeven. De Autoriteit Financiële Markten heeft heel goed voor ogen hoe een oprecht en eerlijk advies eruit ziet, en vraagt van de financiële sector dat we onze klanten behandelen zoals we zelf behandeld willen worden. Hierbij leiden oprechtheid en klantgerichtheid automatisch tot passendheid van het advies.
Hoe kan het dan dat de wet- en regelgeving vanuit diverse toezichthouders zo geïnterpreteerd en uitgewerkt wordt in de branche dat de kredietverlening aan de particulier en het MKB welhaast tot stilstand lijkt gekomen? Door de crisis zijn we nu van een situatie waarin alles mogelijk was qua financiering terecht gekomen in een situatie waarin niets meer kan. Waar het accent voorheen te sterk op commercie lag, ligt deze nu te sterk op compliance? Luistert de sector te veel naar de politiek commissaris, waardoor er sprake is van twee kapiteins op het schip?
In mijn paper voor de CDA Talentacademie ‘Naar een dienstbare financiële sector‘ benoem ik het gevaar van de doorgeschoten functiescheiding binnen de sector. Die heeft ertoe geleid dat een commerciële ‘winner’ zich evenmin verantwoordelijk voelt voor het welzijn van de klant als de risicomijdende ‘uitwinner’. Zoals zo vaak geldt ook hier wellicht de aloude (tegeltjes)wijsheid dat ‘té’ niet goed is, behalve ‘tevreden’? Misschien dat de zoektocht in de sector vooral ook te maken heeft met in balans zijn?
Wie het weet mag het zeggen!
Ik ben benieuwd naar je mening of reactie op bovenstaande, dus reageer vooral!
Tjibbe van der Veen - “Dienstbaar inspireren en verenigen van de mensen om mij heen om met compassie voor mijn naaste te komen tot een verantwoorde en duurzame manier van leven”.